Rozdział 20

 Fanfic „48 hours” autorstwa 辛辛息息
Link do oryginału: [klik]
Tłumaczone na podstawie translacji lukais
Link do angielskiej wersji: [klik]
Tematyka: Horror i Tajemnice

Miłe są komentarze :)
____________________________________


Kiedy Yixing się obudził, była już godzina 19.Przetarł oczy przed oglądaniem, odliczanie na ścianie wskazywało 3 godzin, i leniwie powiedział
-Jest już tak późno.
Leżąc bokiem na kanapie krzywo, spojrzałem mu w oczy.
-Gdzie jest reszta? -powiedział
-Oni wszyscy nie żyją-powiedziałem
Zamrugał i spojrzał w górę patrząc bezmyślnie
Nie pytał mnie o tym jak Luhan umarł, prawdopodobnie nie potrzebował znać odpowiedzi. Wstał i po cichu wstąpił na górę. Otworzył drzwi do drugiej sypialni na drugim piętrze i zobaczył bałagan.
Uśmiechnął się cicho i spojrzał przez okno.
Deszcz lał za oknem,krople deszczu bębniąc gdy kapała na liście i parapet.Nie byłem pewien, co to była za atmosfera podczas owej nocy,która zastępowała naszą mowę.

Te rzeczy które nigdy nie powiedziałem w tym języku, nie byłem pewien.
"Cześć , mam na imię Zhang Yixing" uśmiechał się nieśmiało , kiedy podrapał się w ucho-"Jesteś pierwszym Chińczykiem którego poznałem "
"Wu Yi Fan "- wyciągnąłem rękę dając mu high five
Późno w nocy , w lutym 2012 roku, siedziałem w dormie wpatrując się w pęk klucz w rozpaczy i depresji. Opuścił głowę i błysnął uśmiechem przed wprowadzeniem jego ręki na moim ramieniu.
-To nic , może gdybym stał się gigolo, może może nawet zarobiłbym więcej niż taka gwiazda jak ty.
W deszczowe noce zimną 2012 roku , zapalił pierwszego papierosa w życiu, decydując się nagrodzić samego siedzie, poszedł i przeglądał biało-czarny zegarek. Patrząc na drogą cenę wyciągnął wszystkie karty i pieniądze, patrząc na urzędnika nieśmiało
-Ja nie przyniosłem wystarczającej liczby gotówki , ale można zarezerwować go dla mnie?
Ostatniej nocy , meteoryt przeleciał po niebie. Usiadł przy oknie , jego usta lekko się skrzywiły
-Gdybym się obudził jutro , nie chciałbym żyć sam.-spojrzał na mnie z uśmiechem 
Niektóre rzeczy lepiej przemilczeć.
   Staliśmy kolejno w sypialni , wyprzedziłem go i przytuliłem go od tyłu. Nie oglądając się za siebie, i nie  mówiąc już żadnego słowa
-Kiedy masz zamiar mnie zabić?-Zapytał lekceważąco, jego oczy ciągle patrzyły się za okno.
Zamknąłem oczy , i schowałem głowę w jego ramieniu.
Jestem podstępny i dwulicowy. Byłem taki całe moje życie,i nawet teraz musiałem być najbardziej dwulicowy , i jakoś straciłem uprawnienia do korzystania z takiej wirtuozerii
-Teraz - szepnąłem,mój głos zadrżał i ochrypł , przeniosłem moje usta na jego twarz. Drżąc kiedy to robiłem.
Otworzyłem oczy przypadkiem ,a on patrzał na mnie z takim wyglądem. To był wyraz daleki do opisania .
-Wybaczam ci -Te oczy zdawały się mówić same sa siebie.
Padał deszcz na zewnątrz wydało się że mnie przemoczy od stóp do głów , z moich ramion do nóg, moczenie mnie wilgocią było zbyt dokładne. Spojrzał na mnie jak na drzewo , z którego kapie woda , a jego oczy zdawały się mówić , nie denerwuj się, to nie twoja wina.
Moje łzy spływały w sposób niekontrolowany ,delikatnie pocałowałem jego brwi , nos i usta pozwalając słonej cieczy przepływać przez nasze czubki języków.. Oparł się o mnie ciężko, odpowiadając na moje pocałunki delikatnie, z całą delikatnością jaką mógł zrobić. Nie widziałem jego twarzy, a nie mogłem zobaczyć siebie , to był słaby punkt w mojej pamięci , nie jestem w stanie znaleźć żadnej formy potwierdzającej moje pieczenie języka, mózgu na popiół i kurz. Coś wydawało się , ze spada z krawędzi mojego serca.
Natknęliśmy się w drodze i wcisnęliśmy się do łazienki. Trzymając go do ściany , pieściłem go i czesałem jego włosy delikatnie w dół.Milczeliśmy słychać było jedynie nasze oddechy. Zamknął oczy i trzymał moje czoło.
Rozbijając siłą lustro na przeciw zlewu , wziąłem jedyną z rozbitych kawałków, przyczepiłem jego ręce za jego plecy z głową przechyloną w bok. Oddychaliśmy ciężko do własnych uszu, zamknął swoje oczy i tak w tej chwili ciałem jego nadgarstek.
Wszystko przeprowadziliśmy w ciszy.Podniósł lewą rękę, a by otrzeć łzy a następnie spadł na ziemię słabo , Jego ciepła krew płynęła na podłodze. Podświadomie chciałem zatrzymać rany od krwawienia jakimiś ubraniem , ale zapomniałem że cięcie zostało zrobione przez mnie.
Jak łza przelana powiedział "Chcę wrócić do domu""
Podniosłem go i zaniosłem do sypialni, tam blask światła przechodził przez okna balkonowe , przypadkowo po wschodniej stronie. Chwyciłem krzesło i posadziłem go na nim, uporządkowałem jego włosy i ubrania, ujawnił swój uśmiech i trochę z wyczerpania powiedział
-Pójdę spać na chwilę.
Potem zamknął oczy
Obserwowałem tę parę oczu, , ale już nigdy nie otworzyły się.
Siedząc przed oknem, zamarłem na długi czas ,nie wiedząc czy mijały minuty czy godziny.
Na dalekim wschodzie, nie było miejsca , gdzie mogłem zadzwonić do domu, ale jeśli  byłbym gdzieś w przyszłości zrobił bym to, gdybym mógł.